KNRM reddingstation Eemshaven

Algemene informatie

De historie van reddingstation Eemshaven
Sinds 1911 werd de Eemsmonding aan de Nederlandse zijde gedekt door een roeireddingboot op het eiland Rottumeroog. Deze maakte in 1917 plaats voor een motorreddingboot, de C.A. den Tex. Al spoedig ontstond de behoefte aan een grotere en sterkere reddingboot. Deze boot, de Hilda, werd op de werf van Niestern in Delfzijl gebouwd en werd in 1922 in dienst gesteld.

Al spoedig nadat de motorreddingboot Insulinde in 1927 op Oostmahorn in dienst was gesteld, bleek dat deze boot ook het rayon van de Hilda kon bestrijken. De Hilda werd daarom in 1930 teruggetrokken. Het eiland Rottum hield de beschikking over een wippertoestel en bleef daarmee een reddingstation. Daaraan kwam in 1965 een eind toen de laatste strandvoogd met pensioen ging en Rottum een onbewoond eiland werd.

Met het afscheid van de Hilda in 1930 werd het reddingwerk in de Eemsmonding en op de wadden in handen gelegd van de Insulinde in het relatief verre Oostmahorn. Verder was ook de Duitse reddingboot op het nabije eiland Borkum paraat. Er was in het Eemsdistrict geen Nederlandse haven in de buurt die als station kon dienen: van de Eemshaven en van Lauwersoog was nog geen sprake.

Met de groei van de pleziervaart in de jaren zeventig ontstond er ook een toenemende behoefte aan hulpverleningen in het oostelijk waddengebied. Hulp werd doorgaans geboden door toevallig aanwezige schepen of jachten. Het gros van de hulpverleningen kwam echter op naam van de eigenaren van drie rubberboten, die de Eemshaven als thuishaven hadden. Zij kwamen in contact met de reddingmaatschappij en hieruit ontstond de Reddings Ondersteunings Flottielje (ROF). In 1990 werd de flottielje in de KNRM opgenomen. In afwachting van een KNRM-reddingboot bleef men vooreerst gebruik maken van de particuliere reddingboten. In 1994 werd de reddingboot Anna Dorothea in de Eemshaven gestationeerd. In 2000 werd deze boot afgelost door de all-weather reddingboot Jan en Titia Visser.

Reddingstation Eemshaven telt vijf commissieleden, vijftien bemanningsleden – onder wie een schipper en twee plv.-schippers – en drie helpers.